Zjawisko, o którym przeczytacie w poniższym artykule może mieć wiele różnych przyczyn. Świądem nazwiemy nieprzyjemne uczucie dotyczące skóry, które wywołuje potrzebę pocierania lub drapania. Nieleczony zaburza nasze codzienne funkcjonowanie, pojawiają się problemy z koncentracją, snem, czy zapamiętywaniem. Jest to dość częsta dolegliwość, która zwykle okazuje się całkowicie niegroźna.

W dzisiejszych czasach, każdy z nas narażony jest na stres. Coraz więcej osób uskarża się na poddenerwowanie, problemy z koncentracją czy bezsenność. Z tego typu dolegliwościami bardzo szybko i skutecznie radzi sobie wiele preparatów dostępnych w aptece.

Wykonywane w aptece leki recepturowe do oczu obejmują: krople, płyny oraz maści. Jest to specyficzna grupa preparatów, gdyż muszą być sporządzane w jałowych warunkach, pod lożą z laminarnym przepływem powietrza. Pora przypomnieć recepty zawierające leki stosowane do oczu…

Leki cytostatyczne to składowa szczególnego rodzaju terapii leczniczej, jaką jest onkologia. Głównym ich zadaniem jest hamowanie wzrostu komórek szybko dzielących się, a takimi są między innymi komórki nowotworowe.

Sporządzanie receptury stanowi bardzo ważny element codziennej pracy farmaceuty. Jednak nie wszystkie recepty można wykonać tak jak wynika to z przepisu lekarza – czasami zawierają one niezgodności, które muszą zostać wykryte przed wykonaniem leku i wydaniem go pacjentowi. W poniższym artykule krótka powtórka odnośnie niezgodności jakim jest wytrącanie słabych kwasów.

Wiele substancji leczniczych używanych w recepturze charakteryzuje się nieprzyjemnym smakiem. Są one rozpoznawane w organizmie za pomocą kubków smakowych zlokalizowanych na języku, najczęściej jako gorzkie. Jak wtedy nakłonić pacjenta zwłaszcza dziecko do spożycia leku? Z pomocą spieszą wtedy substancje określane jako corrigentia…

Atropina to alkaloid naturalnie występujący m.in. w pokrzyku wilczej jagodzie (Atropa belladonna) i bieluniu dziędzierzawie – roślinach z rodziny psiankowatych (Solanaceae). Właściwości atropiny wykorzystywała królowa Egiptu Kleopatra, stosując kosmetyki z lulka czarnego w celu uzyskania bardziej ponętnego spojrzenia.

Po raz pierwszy prokaina została zsyntezowana w 1905 roku przez chemika Alfreda Einhorna. Do użytku medycznego wprowadził ją chirurg Heinrich Braun. Związek ten otrzymał nazwę handlową Novokaina pochodzącą od łacińskich słów: nov (nowy) i caine (końcówka dla związków alkaloidowych o działaniu znieczulającym).

Jednym z pierwszych uczonych który pisał o azotanie srebra był Albert Wielki (1193-1280). W swoim dziele pt. Compositium de compositis opisywał tę sól następująco: „związek otrzymany z rozpuszczenia srebra w kwasie azotowym ... barwi ręce ludzkie na czarno, ciężką do pozbycia się farbą...”. W XVI wieku Paraselsus stosował azotan srebra jako substancję żrącą w leczeniu ran.