Zjawisko, o którym przeczytacie w poniższym artykule może mieć wiele różnych przyczyn. Świądem nazwiemy nieprzyjemne uczucie dotyczące skóry, które wywołuje potrzebę pocierania lub drapania. Nieleczony zaburza nasze codzienne funkcjonowanie, pojawiają się problemy z koncentracją, snem, czy zapamiętywaniem. Jest to dość częsta dolegliwość, która zwykle okazuje się całkowicie niegroźna.

W dzisiejszych czasach, każdy z nas narażony jest na stres. Coraz więcej osób uskarża się na poddenerwowanie, problemy z koncentracją czy bezsenność. Z tego typu dolegliwościami bardzo szybko i skutecznie radzi sobie wiele preparatów dostępnych w aptece.

Wykonywane w aptece leki recepturowe do oczu obejmują: krople, płyny oraz maści. Jest to specyficzna grupa preparatów, gdyż muszą być sporządzane w jałowych warunkach, pod lożą z laminarnym przepływem powietrza. Pora przypomnieć recepty zawierające leki stosowane do oczu…

Zadaniem roztworów buforowych jest zapobieganie wahaniom pH, które mogłyby powstać w skutek wprowadzenia do analizowanej mieszaniny dodatkowej substancji. Z racji, że stanowią one bardzo ważny składnik wielu leków recepturowych, konieczne jest dokładne zrozumienie mechanizmu ich działania.

Obowiązująca Farmakopea Polska XI z 2017 roku określa w dziale „Monografie narodowe” wymagania, jakim stawiana jest woda do receptury. Wykorzystywana jest ona w praktyce farmaceutycznej w aptece. Zgodnie z nomenklaturą woda do receptury aptecznej to Aqua pro usu officinale.

Pepsyna jest fizjologicznie wytwarzana w komórkach głównych żołądka endopeptydaza. Najczęściej otrzymywana z błony śluzowej żołądka świń, cieląt bądź owiec. Zwiększa łaknienie, normalizuje pH soku żołądkowego, a także ułatwia procesy żołądkowego trawienia białek.

Gentamycyna to antybiotyk aminoglikozydowy wytwarzany naturalnie przez promieniowce Micromonospora purpurea lub Micromonospora echinospora. Związek ten został odkryty w 1963 roku m.in. przez Wagmana i Weinsteina, a jego strukturę określił Cooper.

Atropina jest lekiem cholinolitycznym - antagonistą acetylocholiny. Związek ten w sposób selektywny i kompetycyjny blokuje pozazwojowe obwodowe i ośrodkowe receptory muskarynowe (M1, M2, M3, M4, M5) w obrębie układu przywspółczulnego.

Po raz pierwszy prokaina została zsyntezowana w 1905 roku przez chemika Alfreda Einhorna. Do użytku medycznego wprowadził ją chirurg Heinrich Braun. Związek ten otrzymał nazwę handlową Novokaina pochodzącą od łacińskich słów: nov (nowy) i caine (końcówka dla związków alkaloidowych o działaniu znieczulającym).