Mieszanka fosforanowa – dla kogo?
Mieszankę fosforanową stosuje się w terapii krzywicy hipofosfatemicznej. Jest to rzadka choroba genetyczna powiązana z mutacją chromosomu X. Dolegliwość ta wiąże się z nieprawidłowym wchłanianiem fosforanów. Skutkuje to ich niedoborem, co prowadzi do nadmiernej miękkości, bólów i zniekształceń kości. Krzywica hipofosfatemiczna dotyka 4 na 100 000 dzieci.
Mieszanka fosforanowa pozwala na doraźne uzupełnienie niedoborów fosforanów w organizmie. Jest lekiem recepturowym wykonywanym na zlecenie w aptekach. Mieszankę należy dodawać do 3-6 porcji mleka, na początku w ilości od 0,5 do 1 ml na porcję do czasu ustabilizowania wyników badań.
Recepta na mieszankę – co należy wiedzieć?
Mieszanka recepturowa jest roztworem wodnym podawanym doustnie, przygotowanym z następujących składników:
- basis – substancja podstawowa, głównie działająca
- adiuvans – środek pomocniczy
- corrigens – surowiec poprawiający zapach i smak
- vehiculum – rozpuszczalnik, najczęściej używana jest woda destylowana lub oczyszczona
Mając na uwadze powyższe zasady, recepta na leki tej klasy powinna zawierać łacińską nazwę substancji czynnych i pomocniczych, wskazaną na przepisie masę każdej z użytej substancji oraz podaną ilość substancji rozpuszczającej. Rozpuszczalnik powinien być zapisany na ostatniej pozycji, a corrigens stanowić do 20% całości mieszanki. Zważając na to, że ta postać leku nie jest zbyt trwała, zapisuje się ją do stosowania na okres nie dłuższy niż 7 dni. Ponadto na recepcie powinny znaleźć się informacje o schemacie dawkowania z uwzględnieniem miar domowych i okres całego leczenia.
W celu przygotowania mieszanki fosforanowej należy użyć:
- Natrium phosphoricum monobasicum – sól monosodowa (zawiera 1 kation sodu)
- Natrium phosphoricum bibasicum – sól disodowa (zawiera 2 kationy sodu)
- Aqua destillata
W recepturze aptecznej Natrium phosphoricum bibasicum znajduje zastosowanie jako substancja pomocnicza wśród różnych postaci leków, na przykład roztworów wodnych, mieszanek, proszków czy granulatów. Ponadto związek ten wykazuje zdolność zapewnienia odpowiedniego pH produktu leczniczego. Stosuje się go dodatkowo do regulacji gospodarki wapniowo fosforanowej oraz jako środek przeczyszczający, ponieważ jest czynny osmotycznie. W stałych postaciach leku wykazuje działanie przeciwzbrylające.
Mieszanka fosforanowa – wykonanie i warunki przechowywania
Procedurę przygotowania mieszanki zaczynamy od przygotowania butelki na gotowy preparat oraz zlewki. W zlewce odmierzamy wodę, następnie odważamy na wadze proszkowej przepisaną ilość Natrium phosphoricum monobasicum oraz Natrium phosphoricum bibasicum i przystępujemy do najważniejszej części, jaką jest rozpuszczanie. Może to trochę potrwać, jednak sposobem na przyspieszenie tego procesu jest delikatne podgrzanie wody. Gotowy lek przelewamy do przygotowanej wcześniej butelki i dołączamy do niej sygnaturę z opisem dawkowania.
Czytaj również: Rozpuszczalność substancji stosowanych w recepturze
Optymalne warunki do przechowywania gotowego leku to temperatura pokojowa, a czas nie powinien być dłuższy niż 7 dni. Przechowywanie w lodówce może skutkować wykrystalizowaniem fosforanów.
Osobny artykuł: Warunki przechowywania wybranych surowców recepturowych
