Miksery stosowane w aptecznej recepturze

Czas moździerza i pistla dobiega końca?

Pojawienie się mikserów w aptekach niewątpliwie zrewolucjonizowało ówczesną recepturę. Mimo że nie jest to wysoce specjalistyczny sprzęt, a raczej odpowiednik kuchennego blendera, jego użycie zastąpiło m.in. długotrwałe kręcenie maści w moździerzu, czy topienie podłoża czopkowego w parownicy na łaźni wodnej. Główną zaletą robota jest fakt, że umożliwia wytwarzanie maści bezpośrednio w pojemnikach, które są ostatecznym, wygodnym dla pacjenta opakowaniem leku. Dodatkowo wykorzystując mikser apteczny nie ma potrzeby mycia i wyparzania tradycyjnych aptekarskich utensyliów przed przystąpieniem do pracy. Sam czas przygotowania leku jest także znacznie krótszy. Ogromnym atutem miksera jest możliwość dostosowania intensywności i czasu mieszania do potrzeb przygotowywanego produktu. A to zapewnia odpowiednią jakość sporządzanych leków recepturowych.

Mimo licznych zalet mechanicznego pomocnika, tradycyjny moździerz i pistel wciąż są stale wykorzystywane w recepturze. Przygotowywanie leku klasyczną metodą umożliwia ocenę wizualną w trakcie pracy, co ma duże znaczenie w przypadku niektórych przepisów. Należy także pamiętać, że mikser nie posiada funkcji mikronizowania substancji krystalicznej. Dlatego gdy wykonujemy leki zawierające takie składniki, należy zmikronizować je w moździerzu przed wprowadzeniem do podłoża.

Czytaj również: 5 urządzeń ułatwiających wykonanie leków recepturowych

Miksery recepturowe – rodzaje

Wybierając mikser recepturowy należy zwrócić uwagę na zaświadczenia i certyfikaty, które potwierdzają zgodność urządzenia z obowiązującymi normami, gwarantują bezpieczeństwo i najwyższą jakość wytwarzanych produktów leczniczych.

Na rynku możemy znaleźć miksery półautomatyczne oraz całkowicie automatyczne. Różnice w ich działaniu są dosyć istotne. W przypadku miksera półautomatycznego pojemnik z odważonymi składnikami leku i dopasowanym do jego wielkości mieszadłem, montowany jest w głowicy napędowej. Mechanizm wymaga przytrzymywania w dłoni opakowania i wykonywania ręcznie ruchów posuwistych, tj. podnoszenia i opuszczania. Ten rodzaj urządzenia zalecany jest do wykonywania leków recepturowych w postaci płynnej i półstałej o niskiej lepkości, ze względu na zwykle mniejszą moc silnika. Niedogodnością w użytkowaniu może być ograniczony zakres możliwych do wykonania postaci leku recepturowego, aktywny udział osoby obsługującej w trakcie mieszania oraz konieczność zapewnienia częstych przerw w pracy miksera. Zaletą jest zaś niższa cena urządzenia w porównaniu do robota automatycznego oraz możliwość kontroli procesu topienia podłoża przez doświadczonego operatora.

Przy użyciu miksera w wersji automatycznej proces mieszania jest samoczynny i nie wymaga kontroli ze strony osoby wykonującej lek. Niewątpliwą zaletą tego typu urządzenia jest uzyskanie powtarzalnych warunków wytwarzania produktu leczniczego. Modele automatyczne przeznaczone są do sporządzania preparatów recepturowych o różnej konsystencji, tj.: płynnej, półstałej i stałej.

Sprawdź także: Jak dbać o apteczne wagi?

Pojemniki jako finalne opakowanie leku

Pojemniki, w których przygotowywane są półstałe postaci leku magistralnego, stanowią jednocześnie ostateczne opakowanie leku dla pacjenta. Wykonane są z tworzyw sztucznych: polipropylenu i polietylenu, odpornych na podwyższoną temperaturę do wartości 85°C i promieniowanie mikrofalowe. Pokrywy pojemników są często wyposażone w elastyczne uszczelki, a ściśle przylegające do ścianek pojemnika dno posiada możliwość przesuwania zawartości i podania preparatu bez konieczności otwierania pokrywy.

Do opakowań dołączone są końcówki dozujące oraz aplikatory, które ułatwiają dozowanie leku w zależności od konsystencji preparatu i drogi podania. Do sporządzania leków jałowych przeznaczone są sterylne zestawy zawierające jałowy pojemnik z pokrywą i nakrętką, mieszadło jednorazowe oraz sterylny aplikator.

Literatura: