Podłoża wykorzystywane do wykonania czopków i globulek cechuje różna gęstość. W praktyce oznacza to, że w zależności od tego, jaki surowiec wykorzystujemy jako bazę, inna masa powinna być odważona do uzyskania postaci leku o konkretnej objętości. Dlatego też, podczas sporządzania czopków przez wytłaczanie w prasie i wylewanie zwykło się obliczać współczynnik wyparcia, określający ilość podłoża (wyrażoną w gramach) przypadającą na jednostkę substancji leczniczej.

Z kolei jeśli w wykonywanej recepcie zapisano duże ilości sproszkowanych substancji, zaleca się proporcjonalnie zmniejszyć ilość wykorzystanego podłoża. W tym celu najczęściej stosuje się poniższy wzór:

M = F – (f x s)

gdzie:

M – całkowita ilość podłoża;

F – pojemność rzeczywista formy pozyskana z procesu standaryzacji – zwielokrotniona przez liczbę czopków;

f – współczynnik wyparcia;

s – masa substancji leczniczej w gramach wyznaczona dla wszystkich czopków.

Współczynniki wyparcia masła kakaowego dla poszczególnych surowców prezentujemy w poniższej tabeli:

* Brak danych literaturowych na temat współczynnika wyparcia dla danego surowca. Zgodnie ze sztuką przyjęto f = 0,7.

Osobny artykuł: Dlaczego wykonane czopki nie nadają się do użycia?

Piśmiennictwo:

1. Jachowicz, R. Farmacja praktyczna. PZWL, Warszawa 2016.
2. Jachowicz, R. Receptura apteczna. PZWL, Warszawa 2015.
3. Krówczyński, L., Jachowicz, R., Ćwiczenia z receptury. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, 1998.
4. Bodek, K. H., Redliński, A. Przewodnik po recepturze aptecznej dla studentów Wydziału Farmaceutycznego – praca zbiorowa. Uniwersytet Medyczny w Łodzi, Łódź, 2018.